Η Ευρωπαϊκή Ανάλυση Αναγκών συντονίστηκε από τους Ιταλούς εταίρους του Università degli Studi di Milano-Bicocca και βασίστηκε σε δεδομένα που συλλέχθηκαν από όλους τους εταίρους του έργου από τις αντίστοιχες χώρες τους. Αυτή η συνεργατική προσέγγιση διασφάλισε μια ολοκληρωμένη κατανόηση του πλαισίου, παρέχοντας έτσι στην σύμπραξη μεταξύ φορέων την αναγκαία γνώση υποβάθρου για την υποστήριξη της φάσης σχεδιασμού και καινοτομίας του έργου, της υλοποίησης, καθώς και του αντίκτυπου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ανάλυσης αναγκών, έγινε σαφές ότι το έργο PLACES μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη των εκπαιδευτικών ως προς την ενσωμάτωση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ) στις διδακτικές τους πρακτικές. Αν και οι ΣΒΑ περιλαμβάνονται σε κάποιο βαθμό στα εκπαιδευτικά πλαίσια όλων των συμμετεχουσών χωρών, ο πολιτικός ή σχολικός σχεδιασμός για την εφαρμογή τους στο σχολικό επίπεδο, καθώς και η πρόσθετη επιμόρφωση εκπαιδευτικών, παραμένουν περιορισμένες. Ως εκ τούτου, τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί συχνά καλούνται να αποφασίσουν μόνοι τους πώς να ενσωματώσουν τους ΣΒΑ στις εκπαιδευτικές τους δραστηριότητες.
Τα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν γενικά πολύ θετική στάση απέναντι στους ΣΒΑ και εκφράζουν σαφές ενδιαφέρον να διδάξουν σχετικά με αυτούς. Ωστόσο, αναφέρουν έλλειψη επίσημης κατάρτισης και βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην αυτοκατευθυνόμενη μάθηση για να αποκτήσουν γνώσεις για τους ΣΒΑ. Επιπλέον, εκφράζουν την ανάγκη για μεγαλύτερη θεσμική υποστήριξη, ιδιαίτερα όσον αφορά την κατανομή χρόνου και την πρόσβαση σε κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό.
Όσον αφορά τη διήγηση ιστοριών (storytelling), οι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν ομόφωνα την αξία της ως εκπαιδευτική μέθοδο. Παρ’ όλα αυτά, μόνο το 20% των εκπαιδευτικών που συμμετείχαν στην έρευνα χρησιμοποιεί επί του παρόντος τη διήγηση ιστοριών για την προσέγγιση των ΣΒΑ—ή ακόμα και άλλων θεματικών περιοχών. Αυτό το χαμηλό ποσοστό υιοθέτησης αποδίδεται στην αντιλαμβανόμενη έλλειψη δεξιοτήτων και στην ανάγκη για επιπλέον πόρους και κατάρτιση. Αυτό το κενό είναι ακόμη πιο έντονο όσον αφορά τη χρήση παιγνιωδών προσεγγίσεων αφήγησης.
Στο πλαίσιο της ανάλυσης, μαθητές ηλικίας 7 έως 14 ετών συμμετείχαν σε ομάδες εστίασης και μικρές ομαδικές συνεντεύξεις σε κάθε χώρα-εταίρο. Τους ζητήθηκε να μιλήσουν για τις σχολικές τους εμπειρίες, τις προσωπικές τους ανάγκες και τη σχέση τους με τη διήγηση ιστοριών. Ένα βασικό συμπέρασμα που προέκυψε από αυτές τις συναντήσεις είναι ότι οι μαθητές επιθυμούν να συμμετέχουν πιο ενεργά στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που σχετίζονται με το σχολείο, με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών τους. Επιπλέον, εξέφρασαν έντονη προτίμηση για δραστηριότητες που περιλαμβάνουν σωματική κίνηση και κάνουν χρήση ποικίλων σχολικών χώρων, πέρα από τη συμβατική τάξη.
